En daar gaat het onder de groep jongeren en jong volwassen met een verslavingsproblematiek steeds vaker mis. Want je bent verslaafd of een dealer zet je onderdruk dus moet je geld hebben en wel nu. Zo ook afgelopen zomer. Onze cliënt net terug uit detentie moest geld hebben, en kwam ons op kantoor opzoeken. Wij zaten toen in een kantoorverzamelgebouw dat voor iedereen vrij toegankelijk was. Wanneer de receptioniste niet aanwezig zou zijn zou iedereen het hele pand kunnen doorkruisen. Deze ochtend was zij wel aanwezig en belde mij op ons kantoor met het verzoek of ik naar beneden kon komen omdat er een cliënt van ons was. Deze cliënt kwam regelmatig en uit haar reactie bemerkte is niets bijzonders.
Ik ben naar beneden gelopen en liep de ontvangsthal in. Vrijwel direct kwam onze cliënt dreigend op mij aflopen en begon te schelden en te dreigen en we stonden letterlijk neus aan neus. Hij bleef schelden en bedreigde mij met de dood. Hij dreigde dat iemand waarvan hij het paspoort had bij ons langs zou komen en iedereen overhoop zou knallen. Vervolgens greep hij achter zijn rug naar zijn broekriem en op dat moment dacht ik…. Dit is het. Nu is het klaar met mij. Ik wist totaal niet wat ik doen moest. Ik bevroor compleet.

Op het moment dat dat gebeurde had de receptioniste mijn collega die in een andere ruimte in overleg was er bij gehaald en hij ging tussen mij en die cliënt in staan. Vervolgens zijn wij achteruit gelopen naar het trappenhuis en zijn we naar boven, naar ons kantoor gegaan. Ondertussen had mijn collega de politie al aan de telefoon en die waren onderweg.
Mijn collega ging vervolgens naar de nooduitgang om te zien of de politie er al aan kwam en liet mij alleen in ons kantoor achter. Hier voelde ik mij niet veilig omdat de enige uitgang ook onze ingang was en wanneer die cliënt het kantoor in zou komen ik geen kant meer uit kon. 

Hierop ben ik ook naar de nooduitgang gelopen. Op het moment dat ik daar was hoor ik in de gang een hoop kabaal en bleek dat de politie onze cliënt voor ons kantoor met een taser naar de grond had gebracht en daarna werd hij afgevoerd. We hebben, door het afnemen van een aangifte en de mentale klap de rest van de dag onze andere cliënten niet meer te woord kunnen staan. We hebben de hoog nodige zaken afgehandeld en zijn naar huis gegaan. 

Wanneer dit soort heftige incidenten gebeuren (want dit incident staat niet op zich, alleen was dit onze eerste fysieke bedreiging) dan heffen wij altijd het bewind op. Als ook maar één van de collega’s zich niet meer veilig voelt, stoppen wij het bewind en hier zal de rechtbank altijd mee akkoord gaan. Zo hebben wij de rechtbank dan ook de volgende dag een brief gestuurd met het verzoek dit bewind op te heffen.

Toch bleef ik met een gevoel rondlopen. Wat als het nog een keer gebeurd, want dat gaat het zeker nu in de maatschappij de agressie toeneemt. Vooral in deze doelgroep. En het bewind was nog niet opgeheven. Wat ga ik dan doen. De beste cliënt woont ook nog eens bij mij om de hoek en doet zijn boodschappen in het zelfde winkelcentrum als ik. Wat doe ik als ik hem daar tegenkom en hij gaat los waar mijn zoon of man bij is. Ik werd bang. Bang om naar de winkel te gaan.
Bang om hem tegen te komen als ik naar mijn werk ging of naar huis. Tot ik zo iets had van dit kan niet meer tot hier en niet verder. Ik moet iets gaan zoeken wat mij helpt om uit de situatie te komen waar ik toen met die cliënt in zat.

Via via kwam ik bij een zelfverdedigingscursus uit Kalah system. Zij bootsen de realiteit een bedreiging zoals deze tegenwoordig in de maatschappij is na. Het stond voor mij als een pijl boven water dat ik dit moest gaan doen om mijn angsten te overwinnen en mij zelfvertrouwen te geven als mij dit in de toekomst nog een keer zou overkomen. Ik ben deze cursus zes weken lang gaan volgen. Niet alleen voor mij maar ook voor mijn collega’s en voor mijn naasten was dit ook een intense periode.

Na 6 weken elke zaterdag 3 uur lang deze cursus te hebben gevolgd kan ik op recht zeggen. Ik ben er weer alleen nu een enorm verbeterde versie van mezelf. Ik heb diep moeten gaan. Zoals mijn vader al aangaf heb ik hierbij mijn grenzen moeten verleggen.
Maar ik ben niet bang meer. Ik heb zoveel meer zelfvertrouwen. Alleen omdat ik nu weet wat ik moet doen. Hoe ik een situatie kan de-escaleren. Hoe en wanneer ik mijn moment moet kiezen om het gevaar om te keren. In mijn hoofd draait een langspeelplaat. Kom ik in de toekomst in een nare situatie terecht. Het zal pijn doen maar ik zal dit dan overleven. Voor mijn gezin, voor mijn familie. 

Door vertraging bij de rechtbank heeft de recht-zaak voor het opheffen van het bewind van de bewuste cliënt lang op zich laten wachten. In de tussentijd is onze cliënt weer bij zijn positieven gekomen en heeft berouw van de situatie.
Hij wilde heel graag bij ons onder bewind blijven. De samenwerking tussen hem en ons gaat op dit moment goed. En we hebben besloten hem een nieuwe kans te geven. Ik heb bijna dagelijks telefonisch contact met hem en wanneer hij weer eens uit zijn plaat gaat doet het me niets. Hij gaat niet meer onder mijn huid zitten. Hij komt niet meer binnen. En dat geldt niet alleen voor hem dat geldt ook voor al onze andere cliënten met dezelfde problematiek. Ik ben mijn trainers van de cursus dan ook waanzinnig dankbaar dat zij mij tot hier hebben gebracht.